Odsłonięcie kamienia we wsi Mokobody

Cichociemni skakali na placówkę „Osa 207”, położoną 15 km na północny zachód od Siedlec koło wsi Mokobody. Skoczków podjął oddział Batalionów Chłopskich, dowodzony przez Stanisława Ostasa ps. Osa.

Łącznie w czterech operacjach lotniczych: Gimlet, Chisel, Hammer, (1/2 października 1942) oraz Lathe (2/3 października 1942) przerzucono do okupowanej Polski 17 Cichociemnych, 945,3 tys. dolarów, 16 zasobników z zaopatrzeniem dla AK, a także 5 bagażników dla Delegatury Rządu (859 tys. marek, 3 radiostacje, 3 odbiorniki radiowe, 2 generatory, leki i in.).

„Jesienią 1941 r. Komenda Główna BCh poleciła rozkazem wytypować pięć placówek i przygotować je na przyjęcie kurierów i zrzutów z Londynu dla delegatury Rządu na kraj. Dochodziły słuchy, że taki zrzut w sąsiednim po- wiecie mińsko-mazowieckim był obsługiwany przez AK i zrzucone materiały zaginęły, że być może z tego powodu przekazano nam odbiór zrzutów. Pierwszy zrzut przyjął Wiśniew pod koniec 1941 r., następne były w Woli Wodyńskiej, Mokobodach i Łepkach Starych, piąty nie doszedł do skutku z powodu »niedogrania« sprawy w Londynie” – Stanisław Jaszczuk ps. „Zielony”- współtwórca BCh i zastępca komendanta obwodu siedleckiego.

Zadanie zostało wykonane pomyślnie, Halifax wylądował po 11 godz. i 55 min. Lotu na lotnisku Dyce koło Aberdeen w Szkocji.

„Do dnia 10.X.42 nie nadeszła depesza z Kraju o przyjęciu zrzutu, ani też żadna inna depesza związana z lotami. Wskazywałoby to na trudności (…) w Dowództwie Armii Krajowej – Wydziale przyjęcia lotów. W dniu 2.X. wszystkie trzy samoloty lądować musiały poza lotniskiem Tempsford – mgła. Samolot por. Wodzickiego uległ kraksie – lądował przymusowo poza lotniskiem. Załoga wyszła bez obrażeń. Był to samolot wypożyczony. Stan naszych samolotów nie uległ więc zmianie.

„Dnia 14.X.42. r. nadeszła depesza Kaliny (824 z dn. 6.X.42), treści następującej: „Rak, Bór, Zamek i Osa zrzut przyjęły w porządku. Dwa kontenery nowego typu otworzyły się w powietrzu, trzy celki uszkodzone”. Piękna depesza!”   – mjr dypl. Jan Jaźwiński.

Tadeusz Stocki „Ćma” (1902–1993)

Urodził się 31 sierpnia 1902 w Turobinie. Jako uczeń gimnazjum brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był żołnierzem kompanii karabinów maszynowych 201. Ochotniczego Pułku Piechoty. Po wojnie ukończył szkołę i zdał maturę. A następnie został żołnierzem zawodowym. W kampanii wrześniowej, po ewakuacji z Łodzi został przydzielony do Szefostwa Intendentury Sztabu Naczelnego Wodza. 18 września razem z dowództwem Wojska Polskiego przeszedł do Rumunii. Po ucieczce z obozu internowania przedostał się do Francji. Po klęsce Francji znalazł się w Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział na stanowisko kwatermistrza w 5. Brygadzie Kadrowej Strzelców.

Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. Po zrzucie w Polsce wyznaczony na stanowisko kierownika produkcji sprzętu dywersyjnego na potrzeby Związku Odwetu. Jesienią 1943 roku zatrzymany podczas łapanki. Był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i w Buchenwaldzie. Po wojnie wrócił do Polski.

Zmarł w 1993 w Warszawie i został pochowany na wojskowych Powązkach.

Władysław Szubiński „Dach” (1911–1942).

Urodził się 31 sierpnia 1911 r. w Ruminie. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu został zawodowym oficerem. W kampani wrześniowej walczył jako dowódca plutonu w 22. Pułku Artylerii Lekkiej. Krótko przebywał w niewoli niemieckiej. Po ucieczce przedostał się na Węgry, a następnie do Francji. W kampanii francuskiej walczył w szeregach 4 Pułku Artylerii Lekkiej. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii służył w jednostkach artylerii.

Po przerzucie do Polski otrzymał przydział do Referatu Wschód Wydziału Wywiadu Ofensywnego Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Sztabu KG Armii Krajowej. Kilka dni potem został aresztowany przez gestapo w lokalu przy ul. Sękocińskiej 16 w Warszawie. Jego dalsze losy są nieznane, prawdopodobnie zamordowano go na Pawiaku.

Jego dalsze losy są nieznane, prawdopodobnie został zamordowany na Pawiaku i pochowany w nieznanym miejscu.

Antoni Jastrzębski „UGÓR” (1915-1943).

Urodził się 15 marca 1915 r. we wsi Sokolniki, koło Tarnobrzegu. W kampanii wrześniowej dowodził plutonem w 48 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. W połowie września przeszedł na Węgry i został internowany. W maju 1940 roku dotarł do Francji. Odbył kurs przeciwpancerny w Granville. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii.

Początkowo służył w 3. Brygadzie Kadrowej Strzelców, a następnie trafił do 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Zgłosił się do służby w kraju i odbył przeszkolenie dywersyjne. Po przerzucie do kraju otrzymał przydział do Związku Odwetu Okręgu Kielce Armii Krajowej.

Pod koniec 1942 roku znalazł się w Kedywie Okręgu V Radomsko-Kieleckiego Armii Krajowej. Organizował oddziały partyzanckie. Kwaterował we wsi Ostrów koło Michniowa gdzie przebywali już: porucznik Eugeniusz Kaszyński „Nurt” i por Waldemar Szwiec „Robot”. Pełnił obowiązki inspektora dywersji na odcinku Skarżysko–Sandomierz. Poległ w styczniu 1943 roku pod Lechowem koło Bielin podczas odwrotu po jednej z akcji bojowych.

Miejsce pochówku nieznane.